Bokashi vergeleken met compost

Het is interessant om te kijken naar de verschillende effecten op de bodem gesteldheid, bodemvruchtbaarheid en andere aspecten. Hans Peter Rusch is daarvoor een inspiratie bron met zijn boek Bodenfruchtbarkeit (H.P. Rusch, 1968, vertaald in 2014 door Peter Vanhoof, Bodemvruchtbaarheid).  Anton Nigten benadrukt dat we van Rusch heel veel kunnen leren. Rusch dwingt ons na te denken over de vraag of wij de bodem wel goed behandelen, en betrekt daar nadrukkelijk de gebezigde composteringsmethoden bij. Anton Nigten constateert dat behoudens de nitraatniveaus, de biologische landbouw in dezelfde valkuilen is gestapt als de reguliere en dat er bij de hedendaagse composteringsmethoden de helft van de koolstof verdwijnt en veel kostbare eiwitten. Tenslotte stelt hij de vraag of we met warm composteren niet juist de bacteriën verliezen die we in de bodem nodig hebben om organische voedingsstoffen voor de plant te kunnen samenstellen. De alternatieve methode die Rusch aanbeval (vlaktecompostering), blijkt echter in de praktijk wat minder praktisch en kan waarschijnlijk beter vervangen worden door een compostering met mestwormen, met de aantekening dat voor de afbraak van cellulose het (even) warm worden van de compost zeker belangrijk is omdat de wormen geen cellulose kunnen afbreken. Daarnaast kan de ontsluitingsfase ook doorlopen worden met Bokashi, een fermentatieproces waarbij veel minder koolstofverlies oplevert.